Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014










''322''

322 ήταν η σειρά μου,
Θυμάμαι που τραγουδούσαμε όλοι μαζί,
Επαναπατρισμός, χαρά και ξενέρωμα μαζί! 
Ακούω τουρμπίνες και δεν κατάλαβα πως πέρασαν οι μήνες!
fuck army έγραφε το τζόκευ μου.
Με έριξε για κάμψεις όταν το έιδε ο υπολοχαγός.
Λυπάμαι που δεν είχα κάμερα να γράφω την διαδρομή μου με το στάγιερ,
Είχα πάει στο πεδίο βολής πριν απ`όλους για να το ετοιμάσω. Είδα το στράτευμα να έρχεται σε πορεία μέσα στο λιβάδι δίπλα στο φοινικόδασος.
Παπαγάλοι και χαμαιλέοντες μόνο, γυρνούσαν σε εκείνα τα μέρη και ξαφνικά ΜΠΟΥΜ!
Θυμάμαι τα βράδια που έκαναν ασκήσεις τα κόκκινα πουλιά. 
Ακούγαμε τους κρότους μες την νύχτα. Ένα βράδυ είδα και την λάμψη απ`τα πυρά
σαν εικόνα από ειδήσεις, πόλεμος. Μετά τα χορτάσαμε αυτά. Δεν αντέχαμε άλλο.
Πέρι, Γιώργο, Jason, Μάνο, Βαγγέλη, 
πάμε ξανά για ζιβανίες στο Χαράτσι δίπλα στα σύνορα.
και μετά μια βόλτα απ`τις πουτάνες, να πάρουμε μάτι.
Μου έδωσε ένα μεγάλο κομμάτι μια φορά η Σούλα, απο σπιτικό χαλβά, το φύλαξα στην τσέπη του χιτωνίου μου για να το φάω το πρωί με τον καφέ, Με πήρε πρέφα ο βαλάντης και με ρώτησε που το βρήκα, στις πουτάνες του απάντησα και με πέρασε για τρελό.
Ο Κινέζος πάλι έχασε το λεωφορείο.
Ο Jason, δέκα Φί. 
Γιατί ρε γαμώτο;
Θυμάμαι την πρώτη μέρα που μας ρώτησαν αν φοβόμαστε τα όπλα, μόνο εγώ σήκωσα το χέρι και αναρωτήθηκα, μα καλά ποιός δεν φοβάται τα όπλα; Τα όπλα σκοτώνουν.  Οι κρητικοί τότε σίγουρα με πέρασαν για αδερφή αλλά στις βολές ήμουν καλός.
Όταν ήμουν μικρός είχα ένα φλόμπερ και σημάδευα αρουραίους και πετούνια στο χωριό, μια φορά είχα πετύχει και ένα φίδι, το ξεκοίλιασα και απο μέσα του έβγαλα έναν ποντικό.
Είχαμε και έναν σκύλο στο στρατόπαιδο, τον Λάμπρο, ίδιος ο Λουκάνικος, πανέξυπνος, όλοι τον αγαπούσαν, μας έκανε παρέα στην σκοπιά και στις αναφορές ήταν πάντα εκεί μαζί μας, προσοχή και γάβγιζε όταν δοκιμάζαμε τα όπλα μας στον αέρα για την φρουρά. Τον σκότωσε ο  κοντός ο χρυσαυγήτης για πλάκα μια μέρα και γελούσε το αρχίδι.
Οι αετοί του ΛΥΤ ένα βράδυ είχαν βρει έναν χαμαιλέοντα και τον τυραννούσαν, τον έκλεψα και τον πήγα κάτω απ`τα μαγειριά το πρωί πριν ξυπνήσουν όλοι, του έριξα λίγο νερό, έκανε έναν περίεργο χορό σαν εξτασιασμένος και ξεψύχησε.
Ο λόχος να εγείρεται.
Μέτρησες τα G3 στον οπλοβαστό;
Το Αστράκι μου είπε πως ο χαμαιλέοντας στην Κύπρο λέγεται χαμολιός,
Ζωγράφισα έναν και τον κόλλησα δίπλα στο παρθεναγωγείο.
Δεν έχω ούτε φωτογραφία απ`αυτό.
Τώρα ο ΒΑΝΕ, απ`την Ζυρίχη, ζωγράφισε έναν όμορφο και τεράστιο χαμολιό  στην Αγιά Νάπα!
Και έγώ ένα μάτι για γούρι.
Πως τα φέρνει ο καιρός,ε;



''Miro View''
@ Ayia Napa Municipality Parking.
Ayia Nappa Street Art Festival
Και τώρα να`μαι πάλι στην Κύπρο για ένα Φεστιβάλ Ζωγραφικής τοίχων.
Συγνώμη! Μιχάλη, Σταύρο, Στέλλα, Γιάννη και Ελίζα. Δεν μπόρεσα να έρθω στην Λευκωσία. 
Η Κύπρος είναι ένα απ`τα αγαπημένα μου μέρη στον Κόσμο. Καλά, δεν έχω ταξιδέψει και πολύ, την Κύπρο όμως, την έχω στην καρδιά μου.
Ευχαριστώ πολύ τον Αχιλλέα (Paparazzi) και την Σάντρα που μας κάλεσαν και μας φιλοξένησαν.
Μπράβο για την προσπάθεια σας! 
Θα ξανάρθουμε σύντομα.